Nazwa limeryku pochodzi od irlandzkiego miasteczka Luimneach.
(Jeśli kogoś dziwi niejaka rozbieżność między tymi słowami, dodamy, że Anglicy
nazywają to miasteczko "Limerick".)
Nie wiadomo, kto był autorem pierwszego limeryku.
Za pioniera tego gatunku uznaje się Edwarda Leara.
Although at the limericks of Lear
We may truly be tempted to sneer
We should never forget
That we owe him a debt
For his work as the first pioneer.
(Autor nieznany)
(Illuminated Limerick))
|
Chociaż na limeryki E. Leara
czasem bierze nas jasna choleara,
należałoby także
przyznać jemu -- a jakże! --
Order Limerycznego Pionieara.
(Grzegorz Gigol)
lub:
Jako autor limeryków E. Lear słynie
Czytających go -- po kwaśnej poznasz minie.
Lecz należy mu się cześć
za wkład, który zechciał wnieść,
bo pionierem był w szacownej tej dziedzinie.
(Grzegorz Gigol)
|
Jednym z nieodłącznych atrybutów limeryku jest pewna frywolność.
The Limerick packs laughs anatomical
Into space that's quite economical.
But the good ones I've seen
So seldom are clean
And the clean ones so seldom are comical.
(Autor nieznany)
(Illuminated Limerick))
|
Limeryki, w druku ekonomiczne,
Są z reguły absurdalno-ludyczne.
Lecz te lepsze, soczyste,
dosyć rzadko są czyste,
zaś te czyste są dość rzadko komiczne.
(Grzegorz Gigol)
|
Naszym zdaniem należy bardzo uważać, żeby frywolność
nie przekroczyła granic przyzwoitości.
The limerick is furtive and mean;
You must keep it in close quarantine,
Or it snakes to the slums
And quickly becomes
Disorderly, drunk and obscene.
(Morris Bishop?)
(Illuminated Limericks)
|
Limeryki są zwięzłe, lecz nośne;
ciut frywolne, czasami zbyt głośne.
Trzeba trzymać je krótko,
bo się stają prędziutko
obrzydliwe, złośliwe i sprośne.
(Grzegorz Gigol)
lub:
Ma limeryk coś z Lee Merrick, panny,
Którą tylko ścisłe kwarantanny
Uchronią od eskapad
Do złych dzielnic, gdzie napad,
Hazard, sprośność i ochlaj naganny.
(Stanisław Barańczak)
(Fioletowa krowa)
|
W ramach szeroko zakrojonego przedsięwzięcia archiwistycznego prezentujemy
historyczne wydania polskich limeryków.
|